انواع دوربین های قدیمی کانن
کانن چندین دهه است که دوربین‌های آنالوگ تولید می‌کند و طیف وسیعی از مدل‌های آن در طول سال‌ها تولید شده است. در اینجا چند نمونه از دوربین های آنالوگ کانن و سال های تقریبی ساخت آنها آورده شده است:
- Canon AE-1 (1976-1984)
- Canon A-1 (1978-1985)
- Canon T70 (1984-1986)
- Canon EOS 650 (1987-1989)
- Canon EOS-1 (1989-1994)
- Canon EOS Rebel (1990-1991)
- Canon EOS-1N (1994-2000)
- Canon EOS Elan II (1995-1998)
- Canon EOS-3 (1998-2007)
این ها تنها چند نمونه هستند و مدل ها و انواع دیگری از دوربین های آنالوگ کانن وجود دارد که در این بازه زمانی تولید شده اند.
تفاوت دوربین های قدیمی و مدرن
تفاوت اصلی دوربین های آنالوگ و دیجیتال در نحوه ثبت و ذخیره تصاویر است. دوربین های آنالوگ از فیلم برای ثبت تصاویر استفاده می کنند، در حالی که دوربین های دیجیتال از سنسورهای دیجیتال استفاده می کنند.
دوربین های آنالوگ با قرار دادن فیلم در معرض نور کار می کنند که باعث واکنش شیمیایی می شود و تصویری نهفته روی فیلم ایجاد می کند. سپس این تصویر باید با استفاده از یک فرآیند شیمیایی ایجاد شود تا قابل مشاهده باشد. تصویر به دست آمده یک نمایش آنالوگ از صحنه اصلی است.
از طرف دیگر دوربین های دیجیتال از یک سنسور برای ثبت تصویر استفاده می کنند. این حسگر متشکل از میلیون ها پیکسل کوچک است که میزان نوری را که به آنها می رسد را ثبت می کند. سپس دوربین این اطلاعات را پردازش کرده و یک فایل تصویر دیجیتال ایجاد می کند. این تصویر دیجیتال را می توان بلافاصله پس از گرفتن، بدون نیاز به پردازش شیمیایی مشاهده، ویرایش و به اشتراک گذاشت.
همچنین:
استفاده از دوربین های دیجیتال نسبت به دوربین های آنالوگ مزایای متعددی دارد. اول، دوربین‌های دیجیتال بازخورد فوری ارائه می‌دهند و به عکاس این امکان را می‌دهند که تصویر را بلافاصله پس از گرفتن آن ببیند. این کار تنظیم و ترکیب بندی را برای به دست آوردن نتیجه دلخواه آسان تر می کند. دوربین‌های دیجیتال همچنین انعطاف‌پذیری بیشتری بعد از پردازش دارند، زیرا می‌توان تصاویر را با استفاده از نرم‌افزار ویرایش و دستکاری کرد. علاوه بر این، دوربین‌های دیجیتال می‌توانند با ایزوی بالاتر عکاسی کنند و عملکرد بهتری در نور کم داشته باشند.
از سوی دیگر، دوربین های آنالوگ به دلیل شخصیت منحصر به فرد خود شناخته می شوند و اغلب تصاویری با ظاهر و احساس متمایز تولید می کنند. آنها همچنین وضوح بالا و محدوده دینامیکی را ارائه می دهند که آنها را به انتخابی محبوب برای عکاسان حرفه ای تبدیل می کند. علاوه بر این، بسیاری از عکاسان از ماهیت لمسی کار با فیلم لذت می برند، از فرآیند بارگیری و تخلیه فیلم گرفته تا ماهیت عملی پردازش تاریکخانه.
به طور کلی، هر دو دوربین آنالوگ و دیجیتال نقاط قوت و ضعف منحصر به فرد خود را دارند.
عکاسی با دوربین های قدیمی
در اینجا چند مرحله اساسی در مورد نحوه گرفتن عکس با دوربین آنالوگ آورده شده است:
بارگذاری فیلم:
ابتدا دوربین را باز کرده و فیلم را بارگذاری کنید. دستورالعمل های خاص مدل دوربین خود را دنبال کنید، زیرا ممکن است روند بارگذاری متفاوت باشد.
تنظیم ISO:
دوربین های آنالوگ دارای یک صفحه یا دکمه برای تنظیم سرعت فیلم هستند که با ISO اندازه گیری می شود. مطمئن شوید که ISO را متناسب با سرعت فیلمی که استفاده می کنید تنظیم کنید.
تنظیم دیافراگم و سرعت شاتر:
دوربین های آنالوگ دارای یک لنز با دیافراگم قابل تنظیم و یک شاتر هستند که مدت زمان قرار گرفتن فیلم در معرض نور را کنترل می کند. تنظیمات خاص به شرایط نور و عمق میدان مورد نظر بستگی دارد. به طور کلی، دیافراگم بازتر (عدد f کمتر) منجر به عمق میدان کمتر می‌شود، در حالی که دیافراگم باریک‌تر (عدد f بیشتر) منجر به تمرکز بیشتر صحنه می‌شود. سرعت شاتر آهسته تر به نور بیشتری اجازه ورود می دهد و می تواند برای موقعیت های کم نور یا ایجاد تاری حرکت استفاده شود، در حالی که سرعت شاتر بیشتر باعث توقف حرکت می شود.
فوکوس لنز:
اکثر دوربین های آنالوگ یک حلقه فوکوس دستی روی لنز دارند. از منظره یاب برای فوکوس کردن تصویر استفاده کنید و حلقه فوکوس را تنظیم کنید تا سوژه واضح به نظر برسد.
نوشتن عکس:
عکس را در منظره یاب کادر بندی کنید و ترکیب بندی را به دلخواه تنظیم کنید.
گرفتن عکس:
برای گرفتن عکس دکمه شاتر را فشار دهید. اگر دوربین شما دارای درایو موتور یا تنظیم نوردهی چندگانه است، می توانید چندین عکس پشت سر هم بگیرید.
جلو بردن فیلم:
پس از گرفتن عکس، با استفاده از اهرم یا دستگیره پیشروی فیلم، فیلم را به فریم بعدی ببرید. مراقب باشید که فیلم را خیلی سریع جلو نبرید، زیرا ممکن است باعث پاره شدن یا ناهماهنگی فیلم شود.
تکرار فرآیند:
فرآیند را برای هر عکس تکرار کنید، در صورت نیاز دیافراگم، سرعت شاتر و فوکوس را تنظیم کنید.
فیلم را خالی کنید:
وقتی همه عکس‌ها را گرفتید، با پیروی از دستورالعمل‌های خاص مدل دوربینتان، فیلم را به داخل قوطی فیلم برگردانید. مراقب باشید که در این فرآیند فیلم را در معرض نور قرار ندهید.
ظهور فیلم:
فیلم را برای ظهور به یک آزمایشگاه حرفه ای ببرید یا اگر تجهیزات و تجربه لازم را دارید خودتان فیلم را ظهور دهید. پس از ظهور، نگاتیوها را می توان چاپ یا اسکن کرد تا کپی های دیجیتالی ایجاد شود.
به یاد داشته باشید که دوربین های آنالوگ نسبت به دوربین های دیجیتال به زمان و مراقبت بیشتری نیاز دارند، اما این فرآیند می تواند برای بسیاری از عکاسان لذت بخش باشد.